O ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ
-Πλάτων: Να σου συστηθώ Καραγκιόζη. Είμαι ο αρχαίος σου πρόγονος και φιλόσοφος, ο Πλάτων, και ήρθα γιατί ο Σωκράτης κι εγώ ανησυχούμε για την Αθήνα που λατρέψαμε, για την Ελλάδα που φτιάξαμε όταν γεννήθηκε η Δημοκρατία και η Φιλοσοφία και τις υπηρετήσαμε όσο μας επέτρεψαν οι φαύλοι.
-Καραγκιόζης: Σε ξέρω, ω Πλάτων. Είχατε κι εσείς φαύλους;
-Πλάτων: Ουου… Αρχαία Ιστορία. Ο Ποιητής Επίχαρμος έλεγε «Φύσεις ανθρώπων, ασκοί πεφυσημένοι».
-Καραγκιόζης: Που σημαίνει;
-Πλάτων: Το ‘χουν στη φύση τους οι άνθρωποι να φουσκώνουν σαν ασκοί. Να καβαλάνε το καλάμι που λέτε κι εσείς. Η φήμη και η εξουσία τους φουσκώνουν από έπαρση και παύουν να βλέπουν τα προβλήματα των φτωχών και αδυνάτων που υποτίθεται ότι πρέπει να προστατεύουν λόγω θέσης και μόρφωσης. Ο μόνος ξεφούσκωτος στις μέρες μου ήταν ο Σωκράτης που είπε « εν οίδα, ότι ουδέν οίδα». Ήταν σοφότερος όλων μας γιατί μόνο αυτός ήξερε ότι δε γνωρίζουμε στ’ αλήθεια πολλά. Σε διάλεξα γιατί είσαι λαϊκός φιλόσοφος και μπορείς να καταλάβεις πώς οι φουσκωτοί μπορούν να σας ξεγελάσουν για μία ακόμα φορά.
-Καραγκιόζης: Πώς ξεγελιέται ένας τόσο έξυπνος λαός μπαρμπούλη μου;
-Πλάτων: Όπως έγραψα στο βιβλίο μου «Γοργίας» ξεγελιέται ο λαός διότι ένα τμήμα του έχει παιδικό μυαλό και δεν μπορεί να ξεχωρίσει το ηδονικό από το ωφέλιμο και θεωρεί το ηδονικό ως ωφέλιμο. Τα παιδιά τα ξεγελάμε με καραμέλες. Με τον ίδιο τρόπο ξεγελάνε και το λαό στην Πονηροκρατία.
-Καραγκιόζης: Τόσα μεγάλα κεφάλια ζούσατε τότε. Δεν τους χτυπήσατε το καμπανάκι;
-Πλάτων: Βέβαια. Όταν ο Πεισίστρατος παρίστανε τον Δημοκράτη και με τη βοήθεια των οπαδών του έγινε τελικά τύραννος, ο σοφός Σόλων τους προειδοποίησε με τους στίχους:
Τα γλυκόλογα ακούτε του γλυκόλαλου ανδρός
Και στης αλεπούς τ’ αχνάρια ο καθένας σας βαδίζει
Και τη χαύνωση ο νους σας εύκολα τη συνηθίζει
Και δε βλέπει, δε νογάει πού το έργο του βαδίζει.
-Καραγκιόζης: Η χαύνωση που κολλάει στη Δημοκρατία;
-Πλάτων: Στη δίψα που έχει ο λαός για ελευθερία, αυτοί του προσφέρουν «άκρατον οίνον» άκρατης ελευθερίας. Τον μεθάνε και τον πείθουν ότι αυτοί είναι αντιστασιακοί και προστάτες της Δημοκρατίας. «Προστάτες» οι προηγηθέντες τύραννοι, «προστάτες» και οι τωρινοί. Μετά την επικράτησή τους οι πρώτοι κυβερνούν με τη βία, οι δεύτεροι με την απάτη. Ο λαός είναι το θύμα που πληρώνει την «προστασία.» Η Δημοκρατία γίνεται άναρχη, ηδονική και ακόλαστη. Θεοί της δεν είναι τώρα ο Δίας και η Αθηνά, όπως άλλοτε, αλλά ο Διόνυσος και η Πάνδημος Αφροδίτη. Η νεολαία διαφθείρεται και η εγκληματικότητα καλπάζει.
-Καραγκιόζης: Και μετά την τυραννία (τη χούντα την δική μας) δεν έρχεται η ρημάδα η Δημοκρατία;
-Πλάτων: Όχι, γιατί κάθε ακραία υπερβολή επιφέρει πάντοτε το αντίθετό της άκρο. Διότι, όταν πέφτει η τυραννία των ολίγων, ο λαός είναι πολύ διψασμένος για ελευθερία. Τότε ακριβώς εμφανίζονται οι πονηροί, που δεν είναι παρά οι «κηφήνες» και παριστάνουν τους πολιτικούς. Κι ενώ οι πτερωτοί κηφήνες δεν έχουν κεντρί, απ ’αυτούς όμως που σας λέω ,μερικοί έχουν «κεντρί» και μάλιστα φαρμακερό.
Αυτοί γίνονται πολιτικοί αρχηγοί και γύρω από τον καθένα τους μαζεύεται και από ένα σμήνος άλλων άκεντρων «κηφήνων» που η μόνη τους έγνοια είναι το πώς θα επιπέσουν στο μέλι της κυψέλης. Τότε οι γνήσιοι αντιστασιακοί και οι αληθινοί δημοκράτες παραμερίζονται.
-Καραγκιόζης: Άρα μας κατσικώνονται οι φαύλοι. Και τότε;
-Πλάτων: Τότε οι άρχοντες, αντί να βελτιώσουν τα πράγματα, τα σπρώχνουν προς το χειρότερο. Κάνουν τον εαυτό τους παράδειγμα στους πολίτες. Αποτέλεσμα: Πονηροκρατία, φατρίες αλληλομισούμενες, ρουσφέτια, διαπλοκή, χρηματομανία, σκάνδαλα, παρανομία.
Η πλειονότητα των πολιτών μηχανεύεται για τον χρυσό και τον άργυρο κάθε κομπίνα και κατεργαριά. Σαν τα ζώα τους βλέπεις σκυμμένους στη γη να ρίχνονται στο φαγοπότι , στις ευωχίες και στην πορνεία.
Στην πολιτική βλέπουμε να πρωτοστατούν κάλπικες προσωπικότητες, θεατρίνοι, είδωλα. Με δυο λέξεις γόητες-απατεώνες πρωτοστατούν που χρησιμοποιούν ομιλίες τέτοιες, σαν να είναι παιδιά οι πολίτες.
Οι άρχοντες φοβούνται τους αρχόμενους, μήπως γίνουν αγαθοί και γενναίοι γιατί τότε αυτοί θα εξαφανιστούν. Γι αυτό ποτέ δεν τους φροντίζουν, ούτε ομιλούν για αρετή και για ήθος.
-Καραγκιόζης: Για λέγε, για λέγε…
-Πλάτων: Στα σπίτια οι γονείς φοβούνται τα παιδιά κι όχι το ανάποδο. Στους δρόμους κυκλοφορούν καμαρωτοί και πανελεύθεροι θανατοποινίτες ή καταδικασμένοι σε βαριές ποινές. Οι κόλακες πλουτίζουν. Οι ξένοι, κάθε καρυδιάς καρύδι, αλωνίζουν ανεξέλεγκτοι. Χάθηκε η ντροπή και το φιλότιμο. Η ασέβεια και η αναίδεια βασιλεύουν.
-Καραγκιόζης: Μα πώς μας ξέρεις τόσο καλά παππούλη;
-Πλάτων: ‘Ο, τι σου λέω είναι λόγια του δασκάλου μου Σωκράτη που τα κατέγραψα στο βιβλίο μου «Πολιτεία». Δεν άλλαξε δυστυχώς τίποτα…
-Καραγκιόζης: Ω ρε μανούλα μ’! Την κάτσαμε τη βάρκα δηλαδή;
-Πλάτων: Η μόνη σου δύναμη είναι η ψήφος σου. Μην την χαραμίσεις πάλι Καραγκιόζη για τις υποσχέσεις τους ότι θα σου διορίσουν το Κολητήρι σεκιουριτά και πράσινους ίππους! Πρέπει να σ’ αφήσω τώρα γιατί θα πέσει το κύκλωμα και ο Σωκράτης με περιμένει για ταβλάκι.
-Καραγκιόζης: Γεια χαρά μπαρμπούλη μου και καλό να ‘χεις. Τώρα δηλαδή εγώ είχα πλατωνικό διάλογο με τον φιλόσοφο; Ας τον διάλογο! Κι αν δεν καταλάβω κι αυτή τη φορά, χαιρέτα μου τον Πλάτωνα.. Ε ρε γλέντια στις εκλογές!
Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε….
Τα αποσπάσματα από την «Πολιτεία» και τον «Γοργία» του Πλάτωνα είναι από το βιβλίο «ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ» του Θεόδωρου Κορμπίλα.